Ik ben vaak op pad met collega’s en heb veel goede herinneringen aan reizen – door heel Europa – naar klanten, partners, beurzen en nieuwe Van Duuren-bestemmingen. Zo’n reis wordt extra leuk als je reispartner je eigen zoon is. Dat heb ik onlangs ervaren toen ik met zoon Matthijs de grootste logistiekbeurs ter wereld bezocht; een event met 77.000 bezoekers in München. Een paar dagen lang in de actiestand, op zoek naar new business. Na een paar intensieve beursdagen stond de teller op 50 gesprekken, niet slecht gedaan …
Het zijn geen dingen waar ik voortdurend bij stilsta, maar aan het eind van de eerste beursdag schoot het toch even door mijn hoofd: ‘Best uniek, om hier als vierde en vijfde generatie Van Duurens samen rond te lopen’. Ik krijg er ook regelmatig opmerkingen over: ‘Wat goed dat je zoon nu ook in de zaak werkt!’. Het aardige is: heel lang was de komst van Matthijs naar Van Duuren bepaald geen zekerheidje. Integendeel eigenlijk; Matthijs wilde Van Duuren helemaal niet in. Hij wilde zijn eigen pad kiezen. Ik mocht er vroeger thuis niet eens over praten. Als ik aan de eettafel eens een balletje opgooide, kreeg ik een geërgerde blik en wist ik ‘mondje houden!’.
Dat het anders liep was een samenloop van omstandigheden. Matthijs had net een appartement gekocht en in diezelfde periode ontdekte hij dat hij niet helemaal op zijn plek zat bij zijn toenmalige werkgever. Hij belde me op: ‘Pa, wat zal ik doen?’ Ik adviseerde hem om eens met onze HR-collega te praten en zijn talenten te laten testen. Na een paar gesprekken zei Natasja, onze HR-manager, tegen Matthijs: ‘Alles wat je wilt, pionieren, zelf dingen ondernemen, kun je bij Van Duuren prima doen.’ En zo geschiedde.
En, ik kan niet anders zeggen: ik ben er erg happy mee. ‘Matthijs is een betere versie van mezelf’, zeg ik wel eens. Hij is meer gestructureerd. Ik ben meer ondernemer, hij is meer een bestuurder. Laatst was er een relatie bij Van Duuren op bezoek die ons vroeg hoe het is om als vader en zoon samen te werken. Matthijs zei: ‘We sparren samen over nieuwe kansen. Jeroen trapt een deur open en ik pak het vervolgens over. Hij laat dan ook echt los. Hij onderneemt de eerste actie en vervolgens legt hij alle vertrouwen bij mij.’ Over de verschillen tussen ons zei Matthijs: ‘Jij bent sneller getriggerd. Dat is je sterkte en ook je valkuil. Je reageert heel primair. Je ziet iets en komt gelijk in actie. Als jij 40 prikkels op een dag hebt, heb ik er 20.’ Op de vraag wat het samenwerken als vader en zoon bijzonder maakt zei Matthijs eenvoudigweg: ‘Ik durf alles tegen jou te zeggen.’ En dat klopt. Ik heb medewerkers gehad met wie ik een sterke vertrouwensband had, maar die het soms toch moeilijk vonden om echt lastige thema’s aan te kaarten.
Terug naar de beurs in München. ’s Avonds aan het eind van de eerste beursdag, in de hotelbar, deden we nog een drankje en evalueerden we alle gesprekken. Als gezegd schoot het door mijn hoofd hoe bijzonder het was om hier als vader en zoon rond te lopen. Want zeg eerlijk: wie zou het niet fijn vinden om met de betere versie van zichzelf op pad te gaan?
Regelmatig schrijf ik een column over mijn ervaringen als oprichter en directeur van Van Duuren. Deze column is ook terug te vinden op onze social media. Vind jij het leuk om maandelijks mijn column te ontvangen? Laat dat weten via een mailtje naar: jeroen.van.duuren@vanduuren.com en ik stuur ‘m voortaan naar je toe!
