Het wordt wel vaker geconstateerd: op LinkedIn lijkt de wereld van professionals/ondernemers op allerlei terreinen één groot feest: het ene succes is nog mooier dan het andere en aan de lopende band worden mijlpalen en hoogtepunten gevierd. Natuurlijk, het is ook leuk en waardevol om die mooie verhalen te delen (daar doen we bij Van Duuren hard aan mee). Maar het bestaan van een ondernemer gaat natuurlijk niet altijd over rozen. Waarom zouden we dan op social media net doen of altijd de zon schijnt? Bovendien: van weerstanden en tegenslagen kunnen we minstens net zo veel leren als van successen. Dus waarom belichten we niet wat vaker de moeilijke momenten die we allemaal als ondernemer meemaken?
Vanuit die gedachte ga ik in deze column eens in op zo’n moeilijk moment en sta ik stil bij een probleem dat ons in de logistiek al een tijdje bezighoudt: de stille crisis. Een van de bijzondere dingen van werken in de logistiek, is dat je economische trends vaak eerder signaleert dan mensen in andere branches. We zijn een soort thermometer van de economie en merken in onze business als eerste of er betere of juist mindere tijden aankomen. En helaas, ik kan ’t niet mooier maken: we bevinden ons inmiddels in een stille crisis. We zien de volumes dalen, de economie is stroperig. Bedrijven weten ons nog wel te vinden, maar waar ze normaal tien pallets versturen, gaat het nu om zeven pallets. Waarom ik spreek van een stille crisis? Omdat je er niks van merkt in de media en op verjaardagsfeestjes. Bijna iedereen heeft een baan, er worden nog steeds op allerlei plekken mensen gezocht, en op het oog is er dus weinig aan de hand.
Maar, als gezegd, onze business staat wel degelijk onder druk. Wat doe je als je constateert dat de volumes afnemen? Dat is een uitdaging, want we willen onze wagens gewoon naar Milaan of Madrid sturen, de dienstverlening naar de klant staat immers centraal. We maken dezelfde kosten aan brandstof, personeel et cetera, als anders, maar kunnen geen volle trailers de weg op sturen. Ik zie vaak om me heen dat bedrijven in zulke tijden direct naar de kostenkant schieten: bezuinigen, snijden in de kosten, snijden in personeel … Misschien op het oog een logische reflex, maar wij zien dat toch heel anders: wij focussen volledig op de omzet. Dat betekent vooral: we gaan niet in de mensen snijden! Dat doe je niet als familiebedrijf. Onze mensen zijn ons belangrijkste bezit, en goede collega’s wegsturen is echt ‘pennywise, pound foolish’: als de markt straks weer aantrekt zit je opeens met een gebrek aan interne kennis en kan het je de grootste moeite kosten om die goede collega weer aan te trekken.
Kortom: aan de kostenkant ligt de oplossing niet wat ons betreft. Wat doen we dan wel? We gaan vol acteren op sales. In moeilijke tijden gaan deuren bij potentiële klanten makkelijker open, want men staat open voor verandering. Dat biedt ruimte voor een goed gesprek op de inhoud. En wat die interne organisatie betreft: wij zijn als familiebedrijf geen mammoettanker (zoals veel grote corporates), maar meer een speedboot en kunnen ook hier snel schakelen. In plaats van mensen ontslaan, gaan we met collega’s kijken waar tijdelijke extra handjes nodig zijn. Als mensen op de operatie tijdelijk minder werk hebben, kunnen ze een steentje bijdragen op de sales. Juist als de zon even niet schijnt is dat de kern: wendbaar zijn, zoeken naar kansen en mogelijkheden, ofwel: ondernemerschap tonen!
Regelmatig schrijf ik een column over mijn ervaringen als oprichter en directeur van Van Duuren. Deze column is ook terug te vinden op onze social media. Vind jij het leuk om maandelijks mijn column te ontvangen? Laat dat weten via een mailtje naar: jeroen.van.duuren@vanduuren.com en ik stuur ‘m voortaan naar je toe!
